خود فراموشی از جمله عیوب بزرگ و یکی از بیماری های خطرناک اخلاقی است. آدمی بر اثر این مرض دچار تحقیر روحی می گردد، انسانیت را از یاد می برد، از شرافت نفس غافل می شود، به ندای وجدان اخلاقی بی اعتنا می گردد و ارزش های انسانی را ناچیز می شمرد. چنین انسانی در معرض انواع آلودگی ها و زشتی های اخلاقی قرار می گیرد و همواره در مسیر ذلت و سقوط پیش می رود.
او در گفتار و رفتار خویش مطیع هوای نفس و تمایلات غریزی است و در کار های غیر انسانی و خلاف اخلاق، به حق و حقیقت و ارزش ها اهمیتی نمی دهد، عدل و انصاف را نادیده می گیرد، و به آسانی مرتکب گناه می شود، شرف انسانی را پایمال می کند و خلاصه خود را از عرش به فرش می کشد...
نباید فراموش کنیم که ما که هستیم و برای چه آمدیم... ولی دلمان مشغول چه هست و چه میکنیم
حضرت علی -علیه السلام- می فرمایند:
برای شخص عاقل مذموم و ناپسند است که به خلق و خوی حیوانی گرایش یابد، با آنکه می تواند انسان باشد و خویشتن را به مکارم اخلاقی و سجایای انسانی متخلق سازد.
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط:
مذهبی،
مسائل در مورد امام علی (علیه السلام)،
،
:: برچسبها:
مسجد ثارالله(علیه السلام),
کانون فرهنگی هنری امام موسی صدر,
امام موسی صدر,
کانون امام موسی صدر,
از عرش,
فرش,
حضرت علی (علیه السلام),